یکی از عجیب ترین و قابل احترام ترین موجودات روی زمین دوباره محققان بخش جانوران رو حیرت زده کرده. موش کور بی مو از قبل هم به عنوان یه پستاندار خونسرد، مقاوم در برابر سرطان و احساس درد و با طول عمری ۱۰ برابر یه موش معمولی میشناختنش. هم اینکه این جونور عجیب ترین شکل ظاهری در میان پستانداران رو هم به خود اختصاص داده بود.
اما تازگیا محققان فهمیدن که این موجودات تشویق شده حتی می تونن با به کار گیری یه روش جدا واسه تولید انرژی در بدنشون بدون اکسیژن هم زنده بمونن. این جونور بسیار اجتماعی بوده و معمولاً در اجتماعاتی بالغ بر ۲۰۰ عضو در زیر زمین و در مناطق شرقی آفریقا زندگی می کنن.
در این محل زندگی تقریباً کوچیک حیوانات بسیاری زندگی می کنن که همه اونا معمولا اکسیژن رو از هوا گرفته و دی اکسید کربن تولید می کنن اما موشای کور بی مو به زیستگاهای محروم از اکسیژن عادت کردن. محققان عزمشونو جزم کردن که تو یه آزمایش تجربی اندازه مقاومت این موجودات در محیطای محروم از اکسیژن رو سبک سنگین کنن.
این تیم تحقیقاتی اول این حیوان رو در محیطی دارای ۵ درصد اکسیژن قرار دادن. باید بدونین که آدم در محیطی دارای کمتر از ۱۰ درصد اکسیژن زنده نخواد موند. اما این جوندگان اعجاب انگیز در اینجور محیطی هم بدون هیچ مشکل خاصی ساعتا به زندگی خود ادامه دادن. در فاز بعدی آزمایش قرار شد که این موجودات رو در فضایی بدون اکسیژن بذارن.
در کمال ناباوری بعد از چند دقیقه این جوندگان خوابیدن. تحرکات اونا به طور کامل متوقف شد و انگار حالت کما فرو رفتن و در همین حالت به مدت ۱۸ دقیقه موندن. وقتی که بعد از این مدت به فضای موجود اکسیژن تزریق گردید اونا بدون این دست اون دست کردن بیدار شده و بدون این که آسیب ای ببینن به فعالیتای عادی خود ادامه دادن.
با انجام آزمایشات زیاد محققان به این نتیجه رسیدن که این حیوانات در اینجور شرایطی از یه سیستم متابولیک براساس گلوکز که واسه تولید انرژی به اکسیژن نیاز داره به یه سیستم متابولیک براساس فروکتوز روی میارن که هیچ احتیاجی به اکسیژن نداره. واسه موندگاری تولید انرژی لازم سولا واسه زنده موندن در ارگانای حیاتی بدن مانند مغز و قلب و حفظ کارکرد اونا، موش کور بی مو از یه سوخت متفاوت استفاده می کنه، سوختی که موقع وجود نداشتن اکسیژن هم کارکرد موثر خود رو حفظ می کنه.
نکته باحال اینه که این نوع از متابولیسم تا حالا در میان هیچ کدوم از پستانداران گزارش نشده بود. بعضی از ماهیا هم از اینجور روش خلاقانه ای استفاده می کنن اما اونا هم استثنا هستن. این موضوع علم ما رو در مورد توانایی تکامل در موجودات وسعت می بخشه.
این پستاندار کوچیک بر خلاف تفاوتای رفتاری فراوون، از دید ژنتیکی شباهتای زیادی با موش معمولی داره و این موضوع در مورد بدن آدم هم صدق می کنه پس این تحقیقات می تونه در مورد شناخت بیشتر بدن آدم و تکامل اونم به محققان کمک کنه.
البته آدما از قبل هم توانایی تولید انرژی از فروکتوز رو داشتن و بدن ما این روش رو واسه تولید انرژی مورد استفاده قرار داده اما نکته اصلی این میشه که میشه بدن آدم رو به سمت متابولیسم براساس فروکتوز موقع کمبود اکسیژن جهت داد یا خیر.
دونستن این که این موجودات بی موی کوچیک چیجوری می تونن با به کار گیری فروکتوز و بدون اکسیژن هم زنده بمونن می تونه به درمانای جدیدی واسه آدمایی که به دلیل سکته کردن یا حملات قلبی واسه یه مدت از دریافت اکسیژن محروم بودن منجر شه.
حتی ممکنه بشه با دادن فروکتوز به مغز در این دوره محروم شدن از اکسیژن جون این افراد رو نجات داد.
هم اینکه محققان اعلام کردن که ممکنه شناگرانی که واسه مدتای زیادی در زیر آب می مانند به طور ناخواسته بدن خود رو آموزش داده باشن که از این روش واسه تامین انرژی خود استفاده کنه.
با امید به اینکه تحقیقات آینده پرده از راز متابولیسم عجیب بدن این موجودات برداره و اطلاعات به درد بخور بیشتری رو در اختیار آدما بذاره.